W starych garażach, stodołach ciągle jeszcze znaleźć można stare samochody – zabytki motoryzacji. Jak zarejestrować takie auto, aby przynajmniej raz na jakiś czas pojechać na niedzielną przejażdżkę?
Rozwija się moda na jazdę starymi, odrestaurowanymi, czasem zbudowanymi od nowa samochodami. Ładnie wyglądają, budzą podziw przechodniów. Ale co to znaczy pojazd zabytkowy? Ile musi mieć lat, jakie kryteria spełniać? Jak go odbudować? Ile pracy to kosztuje i jakie wiążą się z tym wydatki, wreszcie czy stary samochód będzie można zarejestrować? Czy da się nim normalnie poruszać? Ile jest wart taki samochód?
O    wielu samochodach wyprodukowanych na początku wieku, a już z pewnością o tych, które opuściły fabryki po I wojnie światowej, dzisiaj można powiedzieć, że były dobrze pomyślane, miały doskonałą mechanikę i były solidnie wykonane. Do dzisiaj wiele z nich w stanie większego lub mniejszego „rozkładu” stoi zapomnianych w garażach i stodołach. A szkoda, bo tymi samochodami naprawdę da się jeździć. Oczywiście, trzeba je wcześniej doprowadzić do stanu używalności.

Co to znaczy samochód zabytkowy?
Jednym z kryteriów, jakie spełniać musi taki samochód, jest jego wiek. W Polsce nie ma jeszcze przepisów wykonawczych do ustawy o pojazdach zabytkowych, ale z pewnością jednym z kryteriów uznania auta za zabytek będzie jego wiek – minimum 25 lat, o ile zakończenie produkcji nastąpiło co najmniej 15 lat temu. Jednak nie zawsze to wystarczy. Nie można powiedzieć o pojeździe, że jest zabytkowy, nawet jeśli ma 30 lat, ale nie jest żadną osobliwością, jak np. Volkswagen popularnie zwany „garbusem”. Jest ich wiele i nawet najoryginalniej zachowane egzemplarze zasługują tylko na miano „klasyka”. Z jednym wyjątkiem: wszystkie samochody wyprodukowane przed 1950 rokiem uznaje się za zabytki, nawet „garbusy”.

Jeśli chodzi o kryteria techniczne, to prawdopodobnie wymagane będzie, aby pojazd w 70 proc. składał się z oryginalnych części, z możliwością zarejestrowania replik.

Poza wymienionymi za zabytkowe uważać się będzie takie auta, których konstrukcje stanowiły istotne osiągnięcie naukowo-techniczne lub dokumentujące ważny rozdział w historii techniki. W tych przypadkach prawdopodobnie będzie obowiązywał wymóg unikalności, ale nie będą brane pod uwagę kryteria wiekowe.

I jeszcze jedna możliwość: wszystkie egzemplarze należące do sławnych ludzi, którzy zajęli stałe miejsce na kartach historii, będą zaliczane do zabytków, choćby dany model nie był żadną osobliwością.