Przykładem dobrych pojazdów mogły być wypuszczone w roku 1882 pierwsze doświadczalne parowe omnibusy, projektowane i budowane przez sir Roberta Goldworthy Gurneya i Waltera Hancocka.

Pierwszy pojazd Gurneya ukazał się w służbie publicznej w 1825 roku. Miał on szereg istotnych ulepszeń w porównaniu z omnibusami sprzed trzech lat. Rozwijał szybkość do 22 km/h z 20 pasażerami klasy pierwszej i trzeciej (drugiej klasy w ogóle nie było tak, jak na angielskich kolejach).

Ponieważ zwracanie całej osi przedniej wraz z kołami wymagałoby nadmiernej siły, a utrzymanie kierunku, szczególnie na wyboistej drodze, byłoby prawie niemożliwe, Gurney zastosował dodatkowy, lekki dwukołowy wózek ze sterowaną osią, przyczepiony do osi przedniej omnibusu. W ten sposób kierujący tym przednim wózkiem powodował odpowiednie zwracanie osi omnibusu, nie wymagające już prawie żadnego wysiłku. Można zatem rzec, że Gurney był wynalazcą zasady wspomagającego urządzenia kierowniczego, stosowanego przecież w dzisiejszych czasach we wszystkich cięższych samochodach. Protegowany i finansowany przez światłego księcia Wellingtona sir Robert zainaugurował otwarcie kilku regularnych linii przewozowych pomiędzy centrum Londynu, a poszczególnymi jego dzielnicami, stanowiącymi administracyjnie samodzielne miasteczka. Jednak ludność Melksham, którą los przecież wyróżnił zaszczytem oglądania pierwszej drogowej komunikacji, nie tylko nie doceniła tego historycznego wyróżnienia. ale odniosła się wręcz wrogo do nowości. Zebrana na trasie przejazdu, obrzucała omnibusy kamieniami, wskutek czego pasażerowie nie raz musieli korzystać z pomocy lekarskiej. Alarmowana policja, zamiast reagować na te wybryki, poszła po najłatwiejszej linii i wzięła „pod opiekę” pojazd, który umieściła na dziedzińcu pewnego browaru. Sprawą ekscesów ludności zajął się wielce szacowny (i konserwatywny) magistrat miasta, który rzeczywiście zapewnił opiekę zarówno omnibusowi, jak i jego pasażerom, kierując pojazd najkrótszą drogą … poza bramy miasta. Przeciwności nie zraziły jednak postępowych przedsiębiorców, W roku 1833 linie omnibusowe sir Gurneya zostały zasilone jeszcze bardziej nowoczesnymi omnibusami Waltera Hancocka, który utworzył nawet przedsiębiorstwo przewozowe pod nazwą The London and Paddington Steam Carriage Company (Towarzystwo parowych pojazdów Londynu i Paddingtonu). Nowe omnibusy Hancocka, kursujące regularnie pomiędzy Londynem a Conningtonem przebyły tylko w jednym roku łącznie 7654 mile (12 316 km). Należy również dodać, że podczas próbnych jazd mister Hancock osobiście kierując swym omnibusem ustanowił w roku 1832 pierwszy „rekord”, przewożąc z Londynu do Brighton 11 pasażerów z przeciętną szybkością prawie 18 km/h. (Na tej trasie odbywa się obecnie doroczny tradycyjny wyścig najstarszych samochodów).