Dotychczas opublikowano wiele prac o przyczynach wypadków drogowych, przeprowadzono różnorodne badania i doświadczenia, wprowadzono wszystkie możliwe udoskonalenia zarówno budowy samochodu, jak też unowocześnienia dróg. Człowiek siedzący za kierownicą został rozpatrzony wszechstronnie przy próbie odpowiedzi na pytanie: Jakie miejsce zajmował on podczas tego lub innego wypadku? Czy ponosi on winę za wypadek? Czy może on Wpłynąć na zmniejszenie następstw wypadku?

Poczyniono próbę przedstawienia zaleceń dotyczących działań kierowcy podczas zderzeń w rozmaitych sytuacjach. Również niezbędne jest sformułowanie określonych wymagań dotyczących dróg  na których zdarzają się wypadki oraz wymagań dotyczących samochodów, które są podstawowymi obiektami działającymi na tych drogach.

W teorii bezpieczeństwa ruchu istnieje pojęcie bezpiecznej prędkości. Rozróżnia się cztery bezpieczne prędkości:

I    — prędkość, która, po gwałtownym hamowaniu umożliwia kierowcy przepuszczenie samochodu przecinającego tor jego jazdy (hamowanie),

II    — prędkość, która umożliwia kierowcy wcześniejsze przejechanie linii ruchu drugiego samochodu, zanim ten osiągnie pasmo ruchu (rozpędzanie),

III    — prędkość, która umożliwia kierowcy przepuszczenie drugiego samochodu wcześniej przed osiągnięciem pasma ruchu,

IV    — prędkość, która po gwałtownym hamowaniu umożliwia kierowcy przepuszczenie drugiego samochodu, przy czym pierwszy samochód nie zatrzymuje się przed linią ruchu drugiego samochodu.

Wszystkie wymienione prędkości można wyznaczyć dla dowolnego konkretnego przypadku ruchu samochodów, ponieważ prędkości te zależą w zasadzie od prędkości ruchu samochodów, odległości między nimi, jakości nawierzchni drogi i charakterystyk samochodów (hamowania i rozpędzania).

Jeżeli samochód byłby wyposażony w przyrząd wykonujący różne działania matematyczne, to zadanie to byłoby rozwiązane (liczba wypadków zmniejszyłaby się). Obecnie kierowcy polegają na ogół na własnej intuicji.