Badania statyczne. Metoda tych badań opiera się na zasadzie, iż do każdego elementu samochodu przymocowuje się liny, do których następnie przykłada się siły, proporcjonalne do iloczynu masy danego elementu przez jego opóźnienie. Liny, połączone z elementami samochodu, napręża się, a przemieszczeniu samochodu zapobiega bariera, która przedstawia sobą jakby reakcję na przykładane siły. Stosunki tych sił, wartości których są różne dla każdej liny, odpowiadają stosunkom opóźnień działających na dany typ samochodu podczas dynamicznych badań na zderzeńie z barierą. Ta metoda badań ma dwie istotne zalety: zapewnia opóźnienie i możliwości obserwacji niszczenia, konstrukcji samochodu oraz zapewnia pomiar obciążeń, odpowiadających różnym stopniom odkształceń. Porównanie wyników, otrzymanych podczas badań statycznych i na zderzenie z barierą, wykazało, iż między tymi dwiema metodami nie zachodzą istotne różnice. Badanie uproszczone może być przeprowadzone za pomocą zamocowania środkowej części nadwozia, i dynamicznego oddziaływania, na przednią (symulacja zderzenia czołowego) lub na tylną część (symulacja uderzenia w tył) samochodu. Dynamiczne oddziaływanie odbywa się za pomocą pchającego tłoka. Maksymalne uproszczenie próby polega na podłużnym ściskaniu badanego samochodu.